Hormonalna terapia zastępcza
Hormonalna terapia zastępcza – scenariusz i realizacja: Violetta Szwedowska
Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) – terapia suplementująca hormony płciowe w okresie perimenopauzy u kobiet.
W ramach HTZ stosuje się:
– 17β-estradiol
– estriol
– estrogeny skoniugowane
– związki steroidowe (np. tibolon)
U wszystkich pacjentek (oprócz tych po histerektomii) stosuje się je w połączeniu z gestagenami: progesteronem, 17-hydroksyprogesteronem, 19-noretysteronem.
Możliwe drogi podania hormonów to:
– doustna
– przezskórna
– dopochwowa
– donosowa.
Korzyści związane z HTZ
Hormonalna terapia zastępcza daje następujące korzyści:
- zmniejszenie objawów zespołu klimakterycznego
- poprawienie parametrów gospodarki lipidowej
- zmniejszenie ryzyka względnego zgonu z powodu choroby niedokrwiennej serca (doniesienie kontrowersyjne, nie potwierdzone późniejszymi badaniami)
- zmniejszenie ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej
- zmniejszenie ryzyka raka jelita grubego
- poprawienie jakości snu
- zmniejszenie ryzyka względnego wystąpienia choroby Alzheimera
- zmniejszenie ryzyka zachorowania na osteoporozę i zwiększenie masy kostnej u pacjentek z osteoporozą
Zagrożenia związane z HTZ
- estrogenowa hormonoterapia niezrównoważona gestagenami znacznie zwiększa ryzyko raka endometrium, raka jajnika i raka sutka, dlatego może być stosowana jedynie u kobiet po przebytej histerektomii
- znaczny (dwukrotny) wzrost ryzyka raka sutka w czasie hormonoterapii zastępczej estrogenowo-gestagenowej oraz nieco mniejszy ale nadal istotny (30%) wzrost ryzyka raka sutka w czasie hormonoterapii zastępczej estrogenowej
- złożona hormonoterapia zwiększa ryzyko otępienia po 65. roku życia